احسان درخشانی من ذهنم بعد از هر جنایت به فشار روانی ای مشغوله که همش باهامونه. گاهی افکار نیستی و نابودی، گاهی غم شدید، گاهی نگرانی شدید از دست دادن عزیزان، گاهی خشم، گاهی تنفر، گاهی عدم تمرکز، گاهی احساس گیرافتادن و …
واقعا گاهی بی جون میشم و دقایقی هیچ کاری نمیتونم کنم. و نگران هم وطنانی هستم که در کنار این مسائل، روزانه دغدغه خرج و مخارج و مسئله های خانوادگی هم هستن.
این همه فشار رو چیکار میکنیم؟ ندیدن این فشارها شاید در کوتاه مدت آرامش بده ولی بالاخره میزنه بالا و بدتر اثر میکنه.
راهکارهایی که تا به حال فهمیدم برا مراقبت و تاب آوری:
۱-انجام مستمر یک یا دو رفتار در روتین زندگی. مثلا روزانه پیاده روی، نرمش ۵ دقیقه صبح و … . داشتن یکی دو عدد و ممارست در. انجام آن بخش زیادی از استرس رو کنترل میکنه و احساس کنترل به زندگی رو در ما افزایش میده.
۲-مدیتیشن. انجام هر گونه تمرین که لحظه هایی توجه ما رو به بدن، نفس و … میبره طبق تحقیقات میتونیم مطمئن باشیم قدرت ما رو برای تنظیم هیجان های ناخوشایند بالا میبره.
۳-تشکیل گروه های کوچک دوستانه یا فامیل و گفت و گو راجعبه فیلم، کتاب، نگرانی و … احساس تعلق و بودن در جمع به قدر موثری احساس امنیت نسبی رو در بدن و ذهن ما ایجاد میکنه. (Social engagment)
۴-تفکر و پیدا کردن راهی برای انجام سهم اجتماعی در راستای حمایت از هم نوع ها و کمک به ایجاد تغییرات اجتماعی. اینکه کاری برای اصلاح جامعمون کنیم احساس امید و کانالیزه کردن خشم رو برامون به ارمغان خواهد آورد.
۵-در مسیر یادگیری یک چیز مورد علاقه مربوط به کار یا رشته خود قرار گرفتن احساس growth رو در ما ایجاد میکنه و کمکی بزرگی برای مراقبت از فرسودگی شغلی و رابطه ای خواهد بود بعلاوه اینکه یادگیری به مغز احساس فان و سرگرمی هم میده.
۶- بر اساس خودشناسی که نسبت به خودمون تا به حال داشتیم، مچ ذهنمون رو در زمانهایی که ما رو وارد باتلاق عقده هامون میبره به قدر توان بگیریم.
احتمالا ارسال این مقاله به عزیزانتون بتونه کمکی به مدیریت بحران روانی فعلیشون بکنه.
